از من به تو .

سلام پسری قند عسلی ....

الهی من فدای اوون روی ندیده ات بشم .... مادر بودن حس خوبیه وقتی با تنها پسرت یواشکی بازی می کنی .... تو داری اسفناج پاک می کنی و دلتو جسبوندی به کابینت و یکهو یک چیزی از توی دلت میگه بمب و معلومه جناب صدرالدین خان از خواب بیدار شده و بازیش گرفته. هی من دلمو یواش فشار می دم به کابینت و هی جواب های ریز ریز می گیرم...

دیگه قلمبه شدنت هاتو خوب حس می کنم.

یک شبی توی اشپزخونه داشتم سفره می چیدم یکهو دلم غش رفت شما داشتی وول می خوردی ...و مثل همیشه هیجان تکون خوردن تو از من به بابا گلی هم منتقل شد...

گل همیشه بهار زندگی ما من اعتقاد دارم تو هنوزم توی بهشتی و زمینی نشدی ... هنوز هم که هیچ تا ابد هم برای ما بهشتی هستی ... 

می دانی صدرالدین به چی فکر می کنم . به سال دیگه این موقع ها که تو داری نزدیک یک سال میشی و هر روز شیرین تر به اینکه توی رورئکت از اینور به اوونور قل می خوری و.به اینکه بغل هر کسی باشی و هر کسی رو تحویل بگری اخرش میای توی بغل من و باباگلی اروم میگری...

کیف می کنم وقتی توی بغلم تصورت می کنم . وقتی دارم بهت شیر می دهم وقتی دارم اولین قاشق های غذا رو دهنت می زارم و وقتی می شینم و به بازی باباگلی و تو نگاه می کنم....

تو یگانه پسر گلی ما هستی که ما عاشقانه دوستت داریم.... و هر روز لحظه شماری اوومدنت رو می کشیم...

خدایا یک فرشته محافظ خوب و مهربون برای صدرالدین من بذار ...

خدایا مواظبش باش ...

صدرالدین قراره فیلسوف بزرگی بشه .... یک مرد واقعی ............... یک صدرالدین واقعی